Terhills
Ben je een natuurliefhebber, wandel je graag, kan je genieten van rust en stilte? Dan is een bezoek aan Connecterra een absolute aanrader!
Connecterra is de hooftoegangspoort van het enige Nationale Park van België, namelijk het Nationaal Park Hoge Kempen. Eén van de voorwaarden om een Nationaal Park te zijn, is minimaal te bestaan uit 1000 ha aaneengesloten natuurgebied. Met zo’n 5700 ha voldoet het park Hoge Kempen hieraan vlotjes. Het park strekt zich uit over de gemeenten Dilsen-Stokkem, Maamechelen, Zutendaal, Lanaken, Genk en As.
Ik ga op pad samen met een vriendin die de omgeving goed kent. Ik had dan ook onmiddellijk een ervaren gids mee, als dochter van een echte ranger nam ze mij mee op tocht.
Connecterra, het mooiste panorama van Vlaanderen
Connecterra staat voor ‘connect’ (verbinden) en ‘terra’ (aarde). Dit is enerzijds een verwijzing naar het mijnverleden, anderzijds met de bedoeling om bezoekers en wandelaars terug te verbinden met ‘Moeder Natuur’, de aarde.
We wandelden richting inkom door de prachtige tuin van hotel Terhills, we stopten aan een leuke fontein en kwamen dan aan de mooi ingang van Connecterra. Heel wat info in deze ontvangstruimte en de 2 reuzen sprongen onmiddellijk in het oog.
Op de Facebookpagina van Connecterra vond ik wat info terug over deze 2 reuzen:
De Eisdense reuzen hebben een tijdelijke nieuwe thuis gevonden in het onthaal van Connecterra!
Het duo zag het levenslicht in 1952. Het was een initiatief van Eisdense handelaars die voor Mie Merken als vrouwelijke reus kozen en voor Kris van Ties de Porion als haar partner. Stichting Erfgoed Eisden, die al verschillende volkskundige tradities voor verdwijning behoedde, liet dit Reuzenpaar in 2015 terug tot leven wekken met een totale remake in het atelier van de Eisdense kunstenaars Roosje Chini en Pollie Gregoor.
Mie Merken was jarenlang de enige bewoonster van de grote heide op Eysder Bos. In haar lemen kelderhut groeide dit tachtigjarige vrouwtje uit tot een legendarische figuur. Zelf droeg zij er weinig toe bij, maar in het volkse bijgeloof werden haar allerlei krachten en magische eigenschappen toegeschreven. Toen de mijnmaatschappij Limburg-Maas in 1908 grote gedeelten van de Eisdense heide kocht, moest de kelderhut wijken voor de tuinwijk, die voor werknemers van de nieuwe koolmijn gebouwd werd. In 1911 verhuisde Mie met haar schamele bezittingen naar Eisden-Dorp. In dit landschap deed toen haar mannelijke partner zijn intrede, mijnwerker Kris van Ties de Porion. Hij vertegenwoordigt de vele duizenden mijnwerkers uit alle windstreken die in de Eisdense Mijn hun dagelijks brood verdienden. Kris voor Christiaan en Ties voor Mathijs waren gebruikelijke voornamen in Eisden-Dorp. ‘Porion’ is de Franstalige benaming voor ‘opzichter’. De Waalse ervaring inzake mijnbouw, die in de beginjaren door de Kempense mijnen voluit benut werd, bracht ook het ondergrondse Frans-Waalse vakjargon mee. De Eisdense reuzen vormen dan ook een goede synthese van het Eisdense mijnverleden. Ze vertellen elk hun deel van dit plaatselijke sociale verhaal: samen staan ze symbool voor het ‘huwelijk’ tussen het Kempense heidelandschap van de 19de eeuw met zijn gesloten dorpse levenswijze, en de moderne, meer open maatschappij die in gang gezet werd door de kolenindustrie. Met als opdracht boodschappers te zijn van vreugde, vriendschap en een warme, verdraagzame samenleving gaan ze op deze plek, in de schaduw van de schachttorens, naadloos over in het nieuwe verhaal dat het Nationaal Park Kempen en Maasland hier schrijft.
Aan het onthaal kochten we een dagticket voor 3 euro per persoon. (Deze toegangsbijdrage gaat volledig naar toezicht, onderhoud, bescherming van de kwetsbare zones, het beheer van paden, sanitair, uitzichtpunten, rustbanken en bloemenrijke graslanden.) Je hebt ook de mogelijkheid om een ticket van 7 euro te kopen en hiermee kan je Connecterra bezoeken tot het einde van het jaar. Verder is het ook mogelijk om wandelkaarten te kopen en extra info te vragen aan de vriendelijke medewerkers. Dankzij mijn gids Dana had ik een levende kaart bij.
Aan het begin van het parcours heb je een mooie grote speeltuin, en een heerlijk terras waar je terecht kan voor een hapje of een drankje. Ook aan kommen voor de honden is er gedacht!
Wij startte onze tocht aan de Schachtbok voor een erfgoedpanorama. We gingen 1 verdieping omhoog en hadden inderdaad een prachtig zicht op de wijde omgeving. Vol enthousiasme wouden we hoger, maar dit was jammer genoeg niet toegelaten voor onbevoegden. Dan maar terug naar beneden, waar je heel wat foto’s van het mijnverleden kan bekijken.
Iedereen stippelt zelf zijn route uit, zo ver of zo kort als je zelf wil. Je hebt 3 terrils die je kan bewandelen. Wij kiezen voor een combinatie van de gele en rode route, deze kleuren kan je terugvinden op de wandelkaart, en deze zijn ook steeds aangeduid in het park zelf.
Onze wandeling is ongeveer 10 km met een beklimming van 1 terril, dit is de ‘Lange terril’ (50m boven grindplas) en van hieruit heb je het mooiste zicht!
Verder heb je nog de tweelingterreil (2 hoogste toppen, 60m boven de grindplas) en de rode terril (eveneens de oudste). Deze laatste bevat nog relatief veel steenkoolresidu, omdat de scheiding tussen steenkool en afval bij de opbouw rond 1922 nog niet optimaal liep. Hierdoor is ook een proces van zelfontbranding ontstaan, waarbij de temperatuur diep in de terril tot honderden graden kan oplopen. Bij koud weer zie je hierdoor de buitenzijde van de terril effectief ‘dampen’! Deze terril wordt ook afgegraven omdat de verbrande ‘schist’, roodgekleurd is en prima gebruikt kan worden als gravel voor tennisvelden. Deze rode terril is enkel onder begeleiding te bezoeken.
Onze wandeling begint rustig, we passeren langs het cable park, waar mensen volop aan het genieten zijn van het mooie weer, en we zien de waterskiërs voorbij razen.
Maar dan gaat ons rustig wandelingetje precies wat bergop, trappen en we zijn nog wat hoger. We wandelen op ons eigen tempo naar boven en dan… het eerste vergezicht, … maar we kunnen nog hoger. Dan staan we met een tong tot op onze knieën (zou het de warmte zijn, of onze conditie?) op de top, en het uitzicht is adembenemend. Even genieten en wat foto’s trekken.
We lopen verder tussen de dennenbomen (te onderscheiden van een spar doordat de naalden van een den bij elkaar staan (dus twee naaldjes samen) en bij een spar afzonderlijk), hier is het heerlijk koel, dat doet even deugd. Dan komen we terug aan het water, oh wat is het hier mooi.
Dana verteld me dat de videoclip van de single Miracle van Julian Perratta, hier is opgenomen. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat deze clip in IJsland opgenomen zou worden.
Na dit mooie verhaal, begonnen we aan het laatste deel van onze wandeling. Nog een kort stukje langs het prachtige water. Alles is hier even mooi!
We waren bijna terug aan het beginpunt, toen we links een insectenhotel zagen hangen en rechts een glazen koepel zagen bovenkomen, waarvan we totaal geen idee hadden wat het was.
Even verderop lazen we dat de Universiteit Hasselt hier een wetenschappelijke infrastructuur bouwt met 12 hoogtechnologische klimaateenheden, hierin zal internationaal onderzoek uitgevoerd worden naar de effecten van de klimaatverandering op de temperatuur.
Wow, een supergeslaagde namiddag zat erop, met een big smile keren we huiswaarts!
Ontspannen groetjes,
Charlotte & Dana
Meer info:
Connecterra
Zetellaan 54
3630 Maasmechelen
De naam Connecterra werd in 2021 gewijzigd naar Terhills, meer informatie kan u terugvinden op de website hieronder.
Honden zijn overal toegelaten, mits aangelijnd.
De wandeling die wij maakten is niet rolstoeltoegankelijk, maar er zijn alternatieve routes waarbij dit wel mogelijk is. Aan de balie helpen ze je graag verder!
https://www.nationaalparkhogekempen.be/nl/toegangspoort/terhills
https://www.facebook.com/connecterra/?fref=ts
http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-maasmechelen/terhills-wordt-even-ijsland-a2607481/
No Comments